5 Simple Statements About نیلینگ Explained
5 Simple Statements About نیلینگ Explained
Blog Article
در مکان‌هایی در مجاورت سیستم فاضلاب و چاه‌‌های آب و همچنین در مناطقی که جریان آب زیاد است مناسب نمی‌باشد
قرارگیری طولانی مدت گود در معرض دمای محیطی زیر صفر موجب می‌شود که خاک دانه‌ای اشباع و لایه‌های اشباع شده دچار یخ زدگی شوند؛ در نتیجه، فشار وارد بر روکش‌های موقت و دائمی دیوارهای خاک دوزی شده افزایش یابد.
اجزای نیلینگ و قسمت‌های مختلف آن به صورت کلی شامل این موارد می‌شود: میخ‌های فولادی، دوغاب سیمان، دستگاه حفاری نیلینگ، مهره، واشر، صفحات نگه‌دارنده و نوارهای زهکشی.
عرض نوارهای زهکش (ژئوکامپوزیت) نیز باید حداقل ۲۰ سانتی‌متر در نظر گرفته شود.
پایداری نیلینگ به جنس خاک، شرایط آب و هوایی و فرسایش سطح آن، سطح آب زیرزمینی، فشار هیدرواستاتیک، ضخامت شاتکریت و سربارهای مجاور بستگی دارد.
در نهایت، توسعه و ارتقاء دانش فنی و مهارت اجرایی در این زمینه، به بهبود عملکرد و کاهش مخاطرات احتمالی این روش منجر خواهد شد.
این اقدامات به‌منظور افزایش اتصال محکم بین میلگرد و دیواره بتن و همچنین جلوگیری از مشکلات ممکن نظیر برش پانچ و سوراخ شدن بتن صورت می‌گیرد.
در عملیات پایدارسازی به روش انکراژ، میلگردها پس از تغییر شکل در خاک دیواره منطقه تحت گودبرداری، نقش فعالی دارند و آزاد شدن نیروی پیش تنیدگی در میلگردها، پیش از حرکت توده خاک، باعث ایجاد استحکام در سازه می‌گردد.
تقلیل ضرایب اطمینان: بدون ابزاربندی و اندازه گیری های لازم، انتخاب پارامترهای طراحی بر اساس فرضیاتی صورت می گیرد که این فرضیات محافظه کارانه بوده و در نتیجه ضرایب اطمینان طرح و هزینه ها بالا خواهد بود.
همچنین، وجود این گونه صفحات ضعیف و ناپیوستگی ناشی از آن‌ها می‌تواند موجب تشکیل بلوک‌های بالقوه ناپایدار در خاک پشت دیوار نیلینگ شده در هنگام گودبرداری شود.
بخش اصلی سیستم نیلینگ، میلگردهای فولادی هستند. این میلگردها را که میخ یا نیل نامیده می‌شوند در چاهک‌ها قرار داده و به صورت درجا دوغاب ریزی می‌کنند.
پس از تزریق دوغاب در چاله‌ها، برای جلوگیری از فرسایش و هوازدگی خاک، جلوگیری از ریزش خاک در فضاهای بین نیل‌ها و حفظ یکپارچگی نیل‌ها، روی سطح خاک مش‌گذاری و شاتکریت شده و با شمشه کشی صاف می‌شود.
پنل برداری در هر مرحله مشروط به پایان یافتن عملیات پایدارسازی در مرحله نیلینگ چیست تراز فوقانی است.
درواقع، مکانیزم اصلی روش میخ گذاری، دوختن ناحیه فعال به ناحیه مقاوم است. به همین دلیل، به این متد گاهی دوخت به پشت نیز گفته می‌شود.